Özlem

yazamadığım şiirlere
kurgulayamadığım öykülere
karşılık bulamadığım aşklara
ve hiç yaşanmamış bir hayata özlem duyuyorum

sahip olamadığım dostlara
elde edemediğim başarılara
yüreğimdeki derin sancıya
ve hiç yaşanmamış bir hayata özlem duyuyorum

zayıflayan inançlarıma
peşimi bırakmayan sigara dumanına
içimdeki hiç büyümeyen çocuğa
ve hiç yaşanmamış bir hayata özlem duyuyorum

geçmişin sularıyla yeşeren tecrübelerime
geleceğin karanlığıyla şekillenen hayallerime
asla ulaşamayacağım “renkli” yıldıza
ve hiç yaşanmamış bir hayata özlem duyuyorum

bir ocak akşamında yitirdiğim masal gözlü güzele
siyah bir defterin arasında unuttuğum beyaz karanfile
uğrunda alışkanlıklarımdan vazgeçtiğim smyrna düşüne
ve hiç yaşanmamış bir hayata özlem duyuyorum

zihnimi sürekli kemiren takıntılarıma
hiçbir anını unutmadığım özel günlere
karşımda “imkansız” diye bağıran roman kahramanıma
ve hiç yaşanmamış bir hayata özlem duyuyorum

hiç yaşanmamış bir hayat
ve hiç yaşanmamış bir aşka duyduğum özlem
bir gün anlamsızlaşacaksa
duyduğum bütün özlemleri anlamlandıracak
mavi gözlü bir meleğe ihtiyaç duyuyorum…

Tuna BAŞAR

/ yirmidörtmayısikibinyedi sıfırsıfırelliiki

Afyonkarahisar /